परिभाषार्थमञ्जरी

तत्प्रत्याख्यानायेति। ननूच्चारणार्थानामपीत्संज्ञां विना निवृत्त्यभावस्य 'तस्य लोप' इति सूत्रभाष्ये उक्ततया औतस्तित्त्वेऽपि प्रत्ययाप्रत्यययोरित्येव सिद्धे पुनस्तितिप्रत्ययग्रहणं कर्तव्यमिति वार्त्तिकेनौपदेशिकप्रत्ययत्वं भवत्येव, तत्प्रवृत्त्या न स्वरितत्त्वमिति स्वरितत्त्ववारकशब्दरत्नविरोध इति चेन्न। तस्य प्राचामनुरोधित्वेनादोषात्। अत एव शेखरे इमां परिभाषामत्रोक्तरीत्या प्रत्याख्याय अग्नावित्यत्र स्वरितत्त्ववारणं तु प्रत्ययग्रहणमित्यस्य विधानकालिकप्रत्ययत्ववदग्रहणमित्यर्थेन कृतम्। शब्दरत्नेऽपि आदेशेषु दकारस्थानिकचर्त्वनिष्पन्नतकारस्य सत्वेन द्वित्वात्तदप्राप्तेश्चेत्यग्रे समाहितमेवेति ध्येयम्॥१११॥