​

ननु 'पूरणगुणे'ति निषेधस्तव्यत्यपि स्यात्। 'दिव औदि'त्यौत्त्वं दिवेः क्विप्यपि स्यात्। तथा 'यतोऽनाव' इति स्वरो ण्यत्यपि स्यात्। 'ऋदृशोऽङि गुण' इति चङ्यपि स्यात्। अत आह -

निरनुबन्धकग्रहणे न सानुबन्धकस्य।८२।

तदनुबन्धकग्रहणे नातदनुबन्धकस्य।८३।

'वामदेवाड्ड्यड्ड्यौ' इति सूत्रे ड्यड्यतोर्डित्वमनयोर्ज्ञापकम्। तद्धि 'ययतोश्चातदर्थे' इत्यत्र तयोरग्रहणार्थम्। नञः परस्य ययदन्तस्योत्तरपदस्यान्त उदात्त इति तदर्थः। एवञ्चावामदेव्येऽव्ययपूर्वपदप्रकृतिस्वर एव भवति। तन्मात्रानुबन्धकग्रहणे स चान्यश्चानुबन्धो यस्य तद्ग्रहणं नेत्यन्त्यार्थः। एते च प्रत्ययाप्रत्ययसाधारणे, दिव 'औदि'त्यादौ सञ्चारितत्वात्। वर्णग्रहणे चानयोरप्रवृत्तिरिति स्पष्टम् 'औङ आप' इत्यत्र भाष्ये। येनानुबन्धेन सानुबन्धकत्वं द्व्यनुबन्धकत्वादि वा तदनुच्चारण एवैषा धर्मिग्राहकमानात्। तेन 'जश्शसोरि'त्यत्र नैषेति निरनुबन्धकत्वात् तद्धितशस एवात्र ग्रहणं स्यादिति न शङ्क्यम्। एवमन्त्यान्यतरानुबन्धोच्चारण एव। तेन 'वनो र चे'त्यादौ ङ्वनिप्क्वनिपोर्ग्रहणसिद्धिः। एकानुबन्धग्रहणे सम्भवतीति त्वर्थो न भाष्यादिसम्मत इत्यन्यत्र विस्तरः॥८२-८३॥