कामाख्या

साहाचर्यादिति । न च पक्षिवाचकस्यापि वेः सत्वेन कथमुपसर्गस्यैव ग्रहणमिति वाच्यम्। पराशब्दसाहचर्यात् पक्षिवाचकभिन्नस्यैव वेर्ग्रहणन्तादृशवेश्चोपसर्गस्यैव सत्त्वेन। तत्साहचर्यादुपसर्गस्यैव पराशब्दस्य ग्रहणमिति परस्परसाहचर्ये एव तात्पर्यात्। रामलक्ष्मणावित्यादावपि रामसाहचर्याद् दुर्योधनापत्यभिन्नबोधको लक्ष्मणशब्दो दुर्योधनापत्यभिन्नश्च लक्ष्मणपदबोध्यो दाशरथिरेवेति तत्साहचर्याद् रामबोध्योऽपि दाशरथिरेव न परशुरामादिरिति परस्परसाहचर्यमेव। सहचरितस्यैवेति। सदृशासदृशयोः सदृस्यैव ग्रहणमित्यर्थः। अत्र च बीजं सहचरितस्य शक्तिज्ञानाधीनोपस्थितिः सादृश्यज्ञानाधीनोपस्थितिस्थितश्चैत्युपस्थितिद्वयम्। ध्वनितञ्चेदमिति। सदृशयोरेव सहप्रयोग इत्येतत्। दृष्टापचारः। अनियतार्थकः। अनित्यत्वे ज्ञापकमाह। द्विस्त्रीत्यादि। चिन्त्यमिदम्। 'दीधीवेवीटा'मित्यत्र हलनुबन्धकत्वेन साहचर्येण आगमस्यैव ग्रहणात्, नहि धातुत्वेनैव साहचर्यं ग्राह्यम्, न हलनुबन्धकत्वेनेति राजाज्ञास्ति। अनित्यत्वे विशेषफलाभावाच्च। कृत्वोऽर्थग्रहणन्तु सुजन्तत्वेनैव साहचर्यं न त्वन्येनेत्यर्थबोधनद्वारा स्पष्टार्थमेवेति केचिदाहुरित्यन्यत् सुगमम्॥११२॥